inquisitiobg

Prohexadione, paclobutrazol, mepiclidinium, chlorophyllum, quo modo haec retardantia incrementi plantarum differunt?

     Incrementum plantarumRetardator incrementi plantarum necessarius est in processu plantationis. Regulando incrementum vegetativum et incrementum reproductivum plantarum, melior qualitas et maior proventus obtineri possunt. Retardatores incrementi plantarum plerumque includunt paclobutrazolum, uniconazolum, peptidomimetica, chlormethalinum, etc. Prohexadione calcium, ut novum genus retardatoris incrementi plantarum, late in foro attentionem annis proximis accepit, et numerus registrationum etiam celeriter auctus est. Deinde,paclobutrazolum, niconazolo, paroxamino, chlorhexidino, et prohexadione calcico, quae sunt differentiae in applicationibus mercatus horum productorum?

(1) Prohexadione calcium: Novum genus retardantis incrementi plantarum est.

Functio eius est ut GA1 in gibberellino inhibeat, elongationem caulis plantarum breviare, atque ita incrementum longilineum plantarum moderari possit. Simul, nullum effectum habet in GA4, quod differentiationem gemmarum florum plantarum et evolutionem granorum regit.

Prohexadione calcica in Iaponia anno 1994 introducta est ut retardator accretionis acylcyclohexanedione. Inventio prohexadione calcica ab inventione salium ammonii quaternariorum (chameleontis, mepinii) differt, triazola (paclobutrazolum, alkenum). Retardantia accretionis plantarum, ut oxazolum, novum campum inhibitionis biosynthesis gibberellinorum in stadio posteriore creaverunt, et in Europa et Civitatibus Foederatis Americae commercializata et late adhibita sunt. Hodie, prohexadione-calcia late a societatibus domesticis sollicitatur, causa principalis est quod, comparato cum retardantibus triazolis, prohexadione-calcia nullam toxicitatem residuam plantis rotantibus, nullam pollutionem in ambitum habet, et magnum commodum habet. In futuro, retardantia accretionis triazolica substituere potest, et latas applicationis prospectus in agris, arboribus fructiferis, floribus, materiis medicinalibus Sinensibus et culturis oeconomicis habet.

(2) Paclobutrazolum: Inhibitor acidi gibberellici endogeni plantarum est. Effectus habet incrementum plantarum retardandi, elongationem caulium plantae inhibendi, internodia contrahendi, surculos colligendi promovendi, resistentiam contra stress plantarum augendi, differentiationem gemmarum floralium promovendi, et proventum augendi. Paclobutrazolum aptum est plantis ut oryza, tritico, arachidibus, arboribus fructiferis, soiae, pratis, etc., et effectum insignem habet incrementum moderandi.

Effectus Secundarii Paclobutrazoli: Usus immodicus plantas pumilas, radices et tubera deformata, folia crispa, flores mutos, casum praematurum foliorum veterum ad basin, et folia iuvenilia contorta et contrahenta causare potest. Propter longam durationem efficaciae paclobutrazoli, usus immodicus in solo remanebit, et etiam phytotoxicitatem segeti proximae causabit, quae efficit ut nulla plantula, emergatur sero, emergatur plantula humilis rata, et deformitas plantularum aliaque symptomata phytotoxica sint.

(3) Uniconazolum: Gibberellini quoque inhibitor est. Munera habet incrementum vegetativum moderandi, internodia breviandi, plantas nanificandi, incrementum gemmarum lateralium et differentiationem gemmarum florum promovendi, et resistentiam contra stress augendi. Propter duplicem nexum carbonicum paclobutrazoli, eius activitas biologica et effectus medicinalis sexies ad decies et quater ad decies maiores sunt quam paclobutrazoli, respective, et quantitas residua in solo tantum circiter quarta pars est paclobutrazoli, et eius efficacia celerior est, et effectus in segetes subsequentes tantum quinta pars est paclobutrazoli.

Effectus secundarii uniconazoli: cum in dosibus immodicis adhibetur, phytotoxicitatem causabit, ustiones plantarum, marcescentiam, incrementum debile, deformationem foliorum, cadentem folia, cadentem flores, cadentem fructus, maturitatem serotinam, etc. causans, et applicatio in stadio plantularum olerum etiam incrementum plantularum afficiet. Piscibus etiam toxicum est nec aptum est ad usum in stagnis piscium aliisque vivariis animalium aquaticorum.

(4) Peptidaminum (Mepinium): Inhibitor gibberellini est. Synthesin chlorophylli augere potest, plantam robustam reddit, per folia et radices plantae absorberi, et ad totam plantam transmitti, ita elongationem cellularum et dominationem apicalem inhibens, et internodia etiam contrahere et plantam compactam reddere potest. Incrementum vegetativum plantae morari, plantam a florendo impedire, et obsignationem retardare potest. Peptidam stabilitatem membranarum cellularum emendare et resistentiam plantae contra stress augere potest. Comparatum cum paclobutrazolo et uniconazolo, proprietates medicinales leniores, nullam irritationem, et maiorem securitatem habet. Omnibus temporibus culturae, etiam in stadiis germinis et florendi cum culturae medicamentis valde sensibiles sunt, adhiberi potest, et nullis fere effectibus secundariis adversis.

(5) Chlormetrodinum: Effectum hyperactivitatis coercendi per inhibitionem synthesis gibberellini endogeni assequitur. Chlormetrodinum effectum regulantem in incrementum plantarum habet, incrementum vegetativum et incrementum reproductivum aequat, pollinationem et rationem fructuum formandi emendat, et effectivam surculationem auget. Elongationem cellularum retardat, plantas nanas facit, caules robustos facit, et internodia breviat.

Paclobutrazolum, mepiperoniis differens, saepe in plantulis et novis surculis adhibetur, et bonum effectum in arachides habet, sed effectus in autumnales et hibernas culturas generalis est; in culturis brevibus, usus improprius chlormethalini saepe contractionem culturae causabit et phytotoxicitatem difficile levat; mepiperinium relative leve est, et aspersione gibberellini vel irrigatione ad fertilitatem post phytotoxicitatem augendam levari potest.


Tempus publicationis: Iul-XIX-MMXXII